نقش و جایگاه صدیق در جماعت حسیدی

حسیدیسم، آخرین جنبش عرفانی در تاریخ یهودیت است که در نیمۀ دوم قرن هیجدهممیلادی ظهور و گسترش یافت . صدیق، محور و کانون جماعت حسیدی، و بارزترین وجهتمایز عرفان حسیدی از دیگر گرایش های عرفانی در فرهنگ یهو د است . در عرفان حسیدیصدیق انسان کامل و واسطۀ بین خداوند و حسید یا مرید می باشد، به این معنا که برایگناهان مریدان خود شفاعت می کند، دعاها و عبادات آنها را به بارگاه خداوند انتقال می دهدو از سوی دیگر فیض و رحمت الهی نیز از طریق او به مریدان می رسد. پس صد یق پیر ورهبر است . البته رفتار و کردار او بیشتر از تعالیم و موعظه های او مورد توجه حسیداناست. صدیق از قداست فراوان و شخصیتی فرّه مند برخوردار است که نتیجۀ مقام معنوی وقرب او به بارگاه الوهی است، نه دانش او دربارۀ تورات و شریعت.